Şimdi okullu olduk...

Uzun zamandır aklımda olan ama bir türlü harekete geçemediğim bir konuydu kreş. Zeynebin bellediğinden başkasını yememe huyunun had safhaya varması ile yayla sezonu öncesi babaannesini rahatlatma adına tekrar arayışa geçtik. Çok fazla araştırıp zaman ve heves kaybetmektense yaşayarak öğrenme yolunu seçtim. Cumartesi Zeyneple birlikte çat kapı Güleç Akademi'ye gittik. Okulu gezdik, öğretmenler ve okul müdürü ile tanıştık ve prensipte anlaştık.

vee 8 Nisan Çarşamba sabahı erkenden okula vardık. Okulu tekrar gezmek ve top havuzuna atlamak hevesiyle öğretmeninin elinden tutup tıpış tıpış gitti bizimkisi. Bir saat kadar müdür odasından izledim, gayet rahat keyfi yerinde bir şekilde oynadı öğretmeniyle.

Yanında aile büyükleri olmadan ilk yarım gününü geçirdi o gün. Öğleden sonra babaanne dedesi keyfinin yerinde olduğunu, eğlendiğini ve okulu “biyendiğini” ağzından alınca içimiz rahatladı. Duygu öğretmeni pek sevmiş, kahvaltı mönüsünü beğenmeyince “ufumba” istemiş. Öğlen de barbunya yerine pilavını yemiş.

Cuma sabahı da bir hevesle gitti okuluna, ben ayrıldıktan sonra aklına düşünce kendi tabiriyle “biraz ağlamış ama azıcık!” Öğleden sonra yine dedesi almıştı kuzuyu, eve varınca arabadan inmek istememiş, “dede beni arabayla gezdir” deyince, babaanne dede Zeynep kısa bir Adana turu yapmışlar, dönüşte uyumuş tabii ki.

Bu arada bir de o gün bugündür bir iştah artışı söz konusu…okulda bir şey yemiyor da acısını evde mi çıkarıyor dedik. Baktık karnı tokken bile sevdiği bir şey buldu mu hiç affetmiyor. Çok koşturup yorulmasına veriyoruz şimdilik. Bakalım daha ne kadar devam edecek…

Kuzucuğumun ilk karnesi de yanda...

Not: 9 nisan Perşembe günü tuvalete yapılan ilk kaka tüm adana’da törenlerle kutlandı. Devamı henüz gelmese de kaydetmeğe değer bir gün…